برنامه ریزی مسکن در طرح های آماده سازی
برنامه ریزی مسکن در طرح های آماده سازی
بخشی از مطالب:
آماده سازی زمین در حقیقت شهرسازی اجرایی است، یعنی آن‌چه در طرح های جامع و
تفصیلی برای شهر و شهرنشینان اندیشیده و تدوین شده است، باید در آماده
سازی زمین به مرحله اجرا در آید.
مسکن و برنامه ریزی مسکن : بخش مسکن را می توان یکی از مهمترین بخشهای
توسعه در جامعه دانست. این بخش با ابعاد وسیع اقتصادی ،اجتماعی ،فرهنگی
،زیست محیطی و کالبدی خود اثرات گسترده ای بر ارائه ویژگیها و سیمای جامعه
به مفهوم عام دارد. از یک سو اهمیت اقتصادی و اجتماعی مسکن ، این بخش را
کانون توجهات عمومی قرار داده است و از سوی دیگر ، به دلیل اشتغال زایی این
بخش و ارتباط آن با بسیاری از بخشهای دیگر اقتصادی ، به عنوان ابزاری
مناسب در جهت تحقق سیاست های اقتصادی ،تلقی می شود. برنامه ریزی مسکن
جزیی از نظام برنامه ریزی شهری محسوب می شود که در آن فعالیتهای اجتماعی
،اقتصادی و فرهنگی جزیی از فعالیتهای درون مکانی واحدهای مسکونی و جزیی از
فضاهای تغییر شکل و تطابق یافته محسوب می شود که بر حسب موضوع در چارچوب
برنامه ریزی مسکن مورد توجه قرار می گیرد.بر همین اساس ،برنامه ریزی مسکن
با تخصیص فضاهای قابل سکونت به نیاز های مسکونی و توجه به محدودیت منابع و
استفاده از تئوری ها و تکنیک های ویژه با چارچوب های اجتماعی ،فرهنگی
،سیاسی و اقتصادی سر و کار دارد
گسترش شهری و مسئله تراکم شهری:رشد سریع و گسترش افقی شهرها در دهه های
اخیر تقریبا تمامی کشور های جهان، اعم ازتوسعه یافته و در حال توسعه را با
مشکلات جدی مواجه ساخته است. مسائل این پدیده نه تنها سیاست های شهرسازی را
به طور وسیعی تحت شعاع قرار داده، بلکه تبعات حاصل از آن در تشدید مسائل
اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، مدیریتی و زیست محیطی جوامع نقش اساسی داشته
است.دغدغه ها و نگرانی های ناشی از این پدیده موجب گردید تا کشور های
توسعه یافته، بویژه پس از جنگ جهانی دوم اقدام به اتخاذ تمهیداتی جهت حل یا
مهار این بحران کنند. زمینه های اصلی این تمهیدات شامل سیاست های بلند
مرتبه سازی، انبوه سازی، تغییر قوانین مالیاتی، وضع قوانین زمین برای
استفاده بهینه از آن، بهسازی و نوسازی بافت های قدیمی و مراکز شهرها، طرح
آماده سازی اراضی نقاط جدید،شهرهای جدید و در راس آنها سیاست افزایش تراکم
جمعیتی و ساختمانی شهرها بوده است.
