پاورپوینت آشفتگی بصری در نماهای شهری
پاورپوینت آشفتگی بصری در نماهای شهری
بخشی از مطالب:
نماهای شهری به عنوان سیما و نمود معماری یک بنا در شهر ،تجلی گر هویت و
زیبایی آن است و یکی از وجوه با ارزش عینی است که در مجاورت نمای سایر
بناهای همجوار خود کالبد شهری را تعریف می کنند.نماهای شهری،به عنوان بدنه
یخارجی و پوسته ی کالبدی معماری از طریق نظام پیچیده ای از نمادها و نشانه
های دیداری ، معمار و عموم ساکنین یک شهر را با آن درگیر ساخته و بستری
کالبدی را شکل می دهد تا خصوصیات بارز اجتماعی ،فرهنگی ،اقتصادی جامعه
یخویش را به منصه ظهور برساند
بحث چگونگی کنترل و شکل دادن به نماهای شهری به ویژه در آنجا که بناهایی با
مالکیت خصوصی نمای شهر را شکل میدهند، از مباحث مناقشه برانگیز در مدیریت
منظر شهر به شمار میرود. سؤال اساسی تبیین دقیق جایگاه حقوقی بخش خصوصی
به عنوان مالک و همچنین حقوق بخش عمومی (مدیریت شهر) به عنوان متولی این
امر، در تصمیمگیری و کنترل نماهای شهری است.
در این زمینه سه رویکرد متفاوت وجود دارد؛ نخست رویکردی که بخش عمومی و
مدیریت شهر را مالک بلامنازع نماهای شهر میداند. رویکرد دوم، تمام اختیار و
تصمیمگیری پیرامون نماهای شهری را تحت کنترل مالک بنا میداند. رویکرد
سوم به تلفیق این دو و ایجاد تعادل میان حقوق عمومی و خصوصی میپردازد و
تصور میکند که با اعمال خط میانه (در وسط یا متمایل به یکی از دو طرف)
قادر به حل مسئله است. لکن در عمل این کار هرگز ممکن نشده و در هنگام اجرا
دوباره به یکی از دو رویکرد اول و دوم بازگردانده میشود.
به نظر میرسد معادلهای که نسبت میان حقوق خصوصی و حقوق عمومی را تعریف
کند، الگوریتم سادهای نیست که تنها متغیرهای آن، کمیت این دو باشد؛
همانطور که در سه رویکرد فوق به نتیجه نرسیده است، بلکه هر دو رویکرد
حقوق عمومی و حقوق خصوصی جایگاههایی دارند که حسب مورد باید به عنوان اصل
شناخته شود. اما کجا و چگونه؟ این سؤال با صاحبنظران مختلف در میان گذاشته
شد. برخی افراد که در این زمینه اظهار نظر مطبوعاتی بیشتری کردهاند و
انتظار پاسخ تخصصی از آنها میرفت، از ارایة نظر خودداری کردند. لذا
ویژهنامه منظر دیدگاه گروهی از صاحبنظران حوزههای مختلف دانشگاهی،
حرفهای و مدیریتی داخل و خارج از کشور را به نحوی که به نقش دو متغیر حقوق
خصوصی و حقوق عمومی در مدیریت نماهای شهری پرداخته باشد و احیاناً
پیشنهادات جدید را برای طرح معادلة مذکور، جویا شد.