معماری آرت نیو و آرت دکو
بخشی از مطالب:
هنر نو، نوهنر یک جریان بین‌المللی در هنرهای کاربردی، معماری و به ویژه در
هنرهای تزئینی است، که بین سالهای ۱۸۹۰ و ۱۹۱۰ بیشترین محبوبیت را داشت.
نام آرت دکو از عنوان نمایشگاه جهانی ۱۹۲۵ در پاریس (نمایشگاه بین‌المللی
هنرهای تزیینی و صنعتی) انتخاب شد، اما از این کلمه قبل از اواخر ۱۹۶۰
استفاده نمی‌شد. فرهنگ‌های مختلف، به‌ویژه اروپای قبل از جنگ جهانی اول، بر
آرت دکو اثر داشتند. آرت دکو پاسخی به تغییرات فراوان فنی و اجتماعی در
شروع قرن بود. شهر پاریس در فرانسه مرکز این جنبش شناخته شده بود و بسیاری
از هنرمندان برجسته در این شهر زندگی می‌کردند. از جمله: ژاک امیل روهلمان
(Jacques-Émile Ruhlmann) که یکی از معروف‌ترین مبل‌سازهای آرت دکو بود.
کسان دیگر ادگار براندت (Edgar Brandt) و ژان دوناند (Jean Dunand) بودند
که با آهن و قفل کار می‌کردند. در شیشه‌کاری رنه لالیک (René Lalique) و
موریس مارینو (Maurice Marinot) و در جواهر و ساعت سازی کارتیه (Cartier)
بود.
خصوصیات
سینما امپرو، یک اثر در سبک آرت دکو که در سال ۱۹۳۷ توسط معماران ایتالیایی در شهر اسمره، اریتره ساخته شد.
واژه آرت دکو را در نمایشگاه بین‌المللی ۱۹۲۵ ساختند، اما تا سال ۱۹۶۰ از
آن خیلی کم استفاده می‌کردند. هنرمندانی که در این سبک کار می‌کردند تا سال
۱۹۶۰ گروهی ناشناخته بودند. در اولین سال‌ها آرت دکو را حرکتی در جنبه
نوین‌گرایی (مدرنیسم) می‌شناختند که تحت تأثیر هنرهای سنتی ممالک دیگر مثل
کشورهای آفریقایی، مصر یا مکزیک بود. اثر دیگر بسیار مهم روی آرت دکو
فناوری‌های آن زمان بود، از قبیل رادیو، ماشین‌های صنعتی و غیره. کل این
چیزها را در یک فرم حجمگری (کوبیسم)، آینده‌گری (فوتوریسم) و فوویسم به کار
می‌بردند.
به‌دنبال این سبک‌ها، آرت دکو از اشیایی مختلف مثل آلومینیوم، ورشو، لاکر،
چوب‌کاری، پوست کوسه و گورخر استفاده می‌کرد. در آرت دکو از فرم‌های
زیگزاگ، پله‌ای، دایره آفتاب (sunburst motif) و قوس‌های بلند هم زیاد
استفاده می‌کردند. این سبک خیلی غنی است و در نتیجه عکس‌العمل به کمبودهای
بعد از جنگ جهانی اول به وجود آمده‌است. به‌خاطر تجملی بودنش از آن در
فضاهای مدرن مثل سینما، برج‌های بلند و کشتی‌های مسافربری استفاده
می‌کردند. این سبک به‌طور کلی تا حد زیادی تحت تأثیر شتابان صنعتی شدن در
این دوره است، اما نشان‌دهنده تجملات، شکوه، کثرت‌گرایی و قدرت در بستر
اجتماعی نیز بوده است.
