معماری آرت نیو و آرت دکو
بخشی از مطالب:
جنبش هنر نو ریشه در بریتانیا داشت؛ در طرحهای گلدار ویلیام موریس و جنبش
هنر و پیشه که شاگردان موریس پایه‌گذار آن بودند. این جنبش همچنین تأثیر
زیادی از نقاشان پیشارافائلی، نیز هنرمندان گرافیست بریتانیایی دههٔ ۱۸۸۰
میلادی گرفت.
هنر تزیینی (به فرانسوی: Art Déco) (آر دکو) یک جنبش هنری است که در قرن
بیستم به‌وجود آمد.[۱] واژه آرت دکو از نام نمایشگاه بین‌المللی هنرهای
تزیینی و صنعتی مدرن (Exposition Internationale des Arts Décoratifs et
Industriels Modernes) گرفته شده‌است. این جنبش بر معماری، تزیینات داخلی،
سرامیک، مُد، طراحی صنعتی و هنرهای دیگر تأثیرگذار بود.
نام آرت دکو از عنوان نمایشگاه جهانی ۱۹۲۵ در پاریس (نمایشگاه بین‌المللی
هنرهای تزیینی و صنعتی) انتخاب شد، اما از این کلمه قبل از اواخر ۱۹۶۰
استفاده نمی‌شد. فرهنگ‌های مختلف، به‌ویژه اروپای قبل از جنگ جهانی اول، بر
آرت دکو اثر داشتند. آرت دکو پاسخی به تغییرات فراوان فنی و اجتماعی در
شروع قرن بود. شهر پاریس در فرانسه مرکز این جنبش شناخته شده بود و بسیاری
از هنرمندان برجسته در این شهر زندگی می‌کردند. از جمله: ژاک امیل روهلمان
(Jacques-Émile Ruhlmann) که یکی از معروف‌ترین مبل‌سازهای آرت دکو بود.
کسان دیگر ادگار براندت (Edgar Brandt) و ژان دوناند (Jean Dunand) بودند
که با آهن و قفل کار می‌کردند. در شیشه‌کاری رنه لالیک (René Lalique) و
موریس مارینو (Maurice Marinot) و در جواهر و ساعت سازی کارتیه (Cartier)
بود.
