نقشه اتوکد طراحی کافی شاپ
نقشه اتوکد طراحی کافی شاپ
بخشی از مطالب:
اکثر کافی شاپ ها در حال حاضر امکانات مختلفی در اختیار مشتریان قرار
میدهند. آنها دیگر فقط فضایی برای نوشیدن قهوه نیستند. شما می بینید که در
طراحی کافی شاپ ها امروزه امکانات از قبیل، فضایی برای خواندن کتاب و یا
لذت بردن از پخش موسیقی و هنرهای دیگر در نظر گرفته میشود.
قهوه‌خانه، کافه یا کافی‌شاپ به مکان‌های مشابهی گفته میشود که در آنها
نوشیدنی و وعده‌های سبک سرو میشود. قهوه‌خانه در گذشته نخست محلی بوده‌است
برای نوشیدن چای و خوردن ناهار و شام که بعدها اموری نظیر اطلاع‌رسانی،
نشر افکار و اخبار اجتماعی-اقتصادی و حتی سیاسی و نیز سرگرمی‌هایی چون
مدیحه‌سرایی، نقالی، شاهنامه‌خوانی، غزل‌خوانی، سخنوری و مشاعره نیز در آن
جایگاهی پیدا کردند و این مکان به عنوان نهاد با اهمیتی از جهت فرهنگی
معرفی شد.
کافه یا قهوه‌خانه (به فرانسوی: Café) محلی است عمومی که در آن نوشیدنی
غیرالکلی و گاه غذاهای سبک عرضه میشود. کافه در برخی از کشورها جایی برای
معاشرت و گفتگوی مردم است.
کافه را نباید با کافی‌شاپ اشتباه کرد. کافی‌شاپ محل عمومی آمریکایی است که
در آن معمولاً فقط قهوه عرضه میشود. در کافه معمولاً نوشیدنی الکلی همراه
با ملددی عرضه میشود ولی در قهوه‌خانه فقط سافت درینک عرضه میشود.
از سال ۱۳۶۰ کافی‌شاپ‌ها جای چایخانه‌ها را تنگ کردند. در چایخانه‌های
ایران به‌جای سرو قهوه بیشتر چای، قلیان و انواع غذاهای سنتی ایرانی با
موزیک زندهٔ ایرانی ارائه میشود.
در جامعه سنتی ایران، هر نهادی که بنیاد می‌گرفت با نظام‌های اجتماعی،
فرهنگی واقتصادی جامعهٔ ما همخوانی داشت. یک نهاد اجتماعی یا فرهنگی در این
جامعه بدون پشتوانهٔ خواست و نیاز مردم، ناگهان سبز نمی‌شد و شکل
نمی‌یافت. جامعهٔ سنتی مثل امروز بی در و پیکر نبود که در پی ارتباطات با
جهان شرق و غرب هر چیزی را بدون تعمق در آنها و بی‌توجه به همخوانی یا
ناهمخوانی آنها با فرهنگ و باورها و نیازهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی
مردمان بگیریم و به صورت یک نهاد عَلَمش کنیم.
قهوه‌خانه یکی از نهادهای سنتی بود که نیاز مردم آن را در جامعه پدیدآورد.
البته این را هم بگویم که پیش از این که قهوه‌خانه به صورت یک نهاد عمومی-
اجتماعی درجامعه پدید آید، در دربارهای صفوی و قاجار بیوتاتی به نام
آبدارخانه و قهوه‌خانه وجود داشتند که درآنها انواع شربتها و عرقیجات و
نوشیدنی‌ها را تهیه می‌کردند و به درباریان و میهمانان داخلی و خارجی عرضه
می‌کردند. یکی از نوشیدنی‌ها نیز در آبدارخانه‌های دربار قهوه بود. در
آغاز، قهوه پزی و قهوه نوشی در ایران عمومیت نداشت و مخصوص درباریان و رجال
مملکتی بود. پادشاهان صفوی و قاجاری قهوه چی و قهوه چی باشی داشتند که از
منصب‌های درباری به‌شمار می‌رفتند. کم‌کم قهوه‌خانه به محیط بیرون از دربار
و به خانواده‌های اشرافی و اعیانی راه یافت و قهوه نوشی در جامعه و میان
مردم شکل گسترده‌تر یافت.
